เมื่อประมาณแปดปีที่ผ่านมา....ผมเคยเห็น
แกกับลูกสาวขายลูกชิ้นย่างในงานลอยกระทงที่เคหะร่มเกล้า
แต่...บ่ายวันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้
ผมเจอแกที่วัดปากบึง ข้างสนามมวย(เป็นที่ซ้อมมวยเหมือนค่ายมวย)
แกนอนอยู่ข้างๆรถเข็นเล็กๆคันหนึ่ง ที่มีของเยอะแยะเต็มไปหมด จำพวกเศษกระดาษ ถุงพลาสติกและอาหารสำเร็จรูปที่เป็นถุงแขวงอยู่ข้างๆรถเข็น
และมีสุนัขอยู่สามตัวที่เป็นเพื่อนและคอยระวังภัยหรือคุ้มครองให้
เข้าใกล้แกไม่ได้ง่ายๆครับ แม้ว่าแกจะนอนหลับอยู่ก็ตาม
เพราะมีสุนัขคอยเฝ้าระวังภัยให้
แค่เราเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เจ้าสุนัขตัวที่อยู่ข้างๆแกก็จะส่งเสียงขู่ทันที
คนที่พบเห็นมักจะพูดกันเสมอว่า"แม้แต่หมามันยังรู้จักบุญคุณคนเลย"
"ยาย..."ผมส่งเสียงดังเรียกแกอยู่ห่างๆแต่แกคงไม่ได้ยินเสียงผม เพราะแกอายุมากแล้วหูไม่ดี แกคงจะได้ยินเสียงเจ้าสุนัขตัวที่กำลังส่งเสียงขู่คำรามผมอยู่ข้างๆแกมากกว่า แกหันมาตามสายตาของเจ้าสุนัขตัวนั้น
"หวัดดีครับยาย"ผมทักทายเมื่อแกหันมาเห็นผม
"มาทำอะไร"แกถามผมและเลื่อนเก้าอี้พลาสติกเก่าๆตัวหนึ่งให้ผมนั่ง พร้อมกับหันไปปรามสุนัขให้หยุด
"ยายไม่ได้ขายของเหรอ"
"ขายไม่ได้หรอกแก่แล้ว ถึงจะขายก็ไม่มีใครเขาอยากจะซื้อเพราะแก่แล้วคนเขารังเกียจ ดูสกปรก ดูไม่สวยไม่งาม ไม่น่ากิน ไม่เหมือนสาวๆ"
ผมนั่งคุยกับแกอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมง
แกเล่าอดีตให้ฟัง ตั้งแต่เป็นสาว มีครอบครัว มีบ้าน มีลูกสาวคนหนึ่งเลี้ยงดูจนเติบใหญ่เรียนจบมีงานทำ จนถึงปัจจุบัน
ผมแค่อยากนั่งคุยให้แกได้คลายทุกข์บ้างเท่านั้น
ไม่รู้เป็นไร...เวลาเห็นคนเฒ่าคนแก่แล้วทำให้รู้สึกคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่
"กลางคืนยายนอนที่ไหน"
"นอนหน้าเซเว้น บางครั้งก็นอนหน้าตลาด แล้วแต่...."
"ยุงไม่กัดเหรอ"
"มีคนเขาซื้อยากันยุงให้ บางคนเขาก็ให้เงิน เขาสงสาร"
"ทำไมยายไม่ไปอยู่ที่บ้านกับลูกสาว"
"อยู่อย่างนี้สบายใจดี อยู่กับหมา มีตังใช้ด้วย"
"ยายชื่ออะไร"
"ชื่อ อ..........."
"ยายอายุเท่าไร"
"ไม่รู้....เกิดปีมะโรง สมัยนั้นมีสงครามด้วย น่ากลัวมาก"
แกบอกว่าแกใช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปีแล้ว
อยู่กลางสายลม สายฝนและแสงแดด...นอนข้างถนน
ริมถนนเคหะร่มเกล้า พบแกได้ไม่ยาก
ยายที่มีรถเข็นเก่าๆเก็บเศษกระดาษและขวดขายเลี้ยงชีวิตตนเองและสุนัข
มีสุนัขสามสี่ตัวอยู่เคียงข้างเป็นเพื่อนไม่เคยห่าง ถามดู คนแถวนั้นจะเคยเห็นเป็นประจำ
ในขณะที่เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้น
แม่....อาจไม่มีใครเลยที่อยู่เป็นเพื่อน
อยากให้ทุกๆคนที่มีแม่"รักแม่ คิดถึงแม่ และดูแลท่านบ้าง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น