ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร

เมื่อประมาณแปดปีที่ผ่านมา....ผมเคยเห็น

แกกับลูกสาวขายลูกชิ้นย่างในงานลอยกระทงที่เคหะร่มเกล้า

แต่...บ่ายวันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้

ผมเจอแกที่วัดปากบึง ข้างสนามมวย(เป็นที่ซ้อมมวยเหมือนค่ายมวย)

แกนอนอยู่ข้างๆรถเข็นเล็กๆคันหนึ่ง ที่มีของเยอะแยะเต็มไปหมด จำพวกเศษกระดาษ ถุงพลาสติกและอาหารสำเร็จรูปที่เป็นถุงแขวงอยู่ข้างๆรถเข็น

และมีสุนัขอยู่สามตัวที่เป็นเพื่อนและคอยระวังภัยหรือคุ้มครองให้

เข้าใกล้แกไม่ได้ง่ายๆครับ แม้ว่าแกจะนอนหลับอยู่ก็ตาม

เพราะมีสุนัขคอยเฝ้าระวังภัยให้

แค่เราเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เจ้าสุนัขตัวที่อยู่ข้างๆแกก็จะส่งเสียงขู่ทันที

คนที่พบเห็นมักจะพูดกันเสมอว่า"แม้แต่หมามันยังรู้จักบุญคุณคนเลย"

"ยาย..."ผมส่งเสียงดังเรียกแกอยู่ห่างๆแต่แกคงไม่ได้ยินเสียงผม เพราะแกอายุมากแล้วหูไม่ดี แกคงจะได้ยินเสียงเจ้าสุนัขตัวที่กำลังส่งเสียงขู่คำรามผมอยู่ข้างๆแกมากกว่า แกหันมาตามสายตาของเจ้าสุนัขตัวนั้น

"หวัดดีครับยาย"ผมทักทายเมื่อแกหันมาเห็นผม

"มาทำอะไร"แกถามผมและเลื่อนเก้าอี้พลาสติกเก่าๆตัวหนึ่งให้ผมนั่ง พร้อมกับหันไปปรามสุนัขให้หยุด

"ยายไม่ได้ขายของเหรอ"

"ขายไม่ได้หรอกแก่แล้ว ถึงจะขายก็ไม่มีใครเขาอยากจะซื้อเพราะแก่แล้วคนเขารังเกียจ ดูสกปรก ดูไม่สวยไม่งาม ไม่น่ากิน ไม่เหมือนสาวๆ"

ผมนั่งคุยกับแกอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมง

แกเล่าอดีตให้ฟัง ตั้งแต่เป็นสาว มีครอบครัว มีบ้าน มีลูกสาวคนหนึ่งเลี้ยงดูจนเติบใหญ่เรียนจบมีงานทำ จนถึงปัจจุบัน

ผมแค่อยากนั่งคุยให้แกได้คลายทุกข์บ้างเท่านั้น

ไม่รู้เป็นไร...เวลาเห็นคนเฒ่าคนแก่แล้วทำให้รู้สึกคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่

"กลางคืนยายนอนที่ไหน"

"นอนหน้าเซเว้น บางครั้งก็นอนหน้าตลาด แล้วแต่...."

"ยุงไม่กัดเหรอ"

"มีคนเขาซื้อยากันยุงให้ บางคนเขาก็ให้เงิน เขาสงสาร"

"ทำไมยายไม่ไปอยู่ที่บ้านกับลูกสาว"

"อยู่อย่างนี้สบายใจดี อยู่กับหมา มีตังใช้ด้วย"

"ยายชื่ออะไร"

"ชื่อ อ..........."

"ยายอายุเท่าไร"

"ไม่รู้....เกิดปีมะโรง สมัยนั้นมีสงครามด้วย น่ากลัวมาก"

แกบอกว่าแกใช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปีแล้ว

อยู่กลางสายลม สายฝนและแสงแดด...นอนข้างถนน

ริมถนนเคหะร่มเกล้า พบแกได้ไม่ยาก

ยายที่มีรถเข็นเก่าๆเก็บเศษกระดาษและขวดขายเลี้ยงชีวิตตนเองและสุนัข

มีสุนัขสามสี่ตัวอยู่เคียงข้างเป็นเพื่อนไม่เคยห่าง ถามดู คนแถวนั้นจะเคยเห็นเป็นประจำ

ในขณะที่เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้น

แม่....อาจไม่มีใครเลยที่อยู่เป็นเพื่อน

อยากให้ทุกๆคนที่มีแม่"รักแม่ คิดถึงแม่ และดูแลท่านบ้าง"

คนเกิดเดือนพฤศจิกายน

คนเดือนนี้เป็นคนที่ดูแล้วค่อนข้างจะลึกลับ ถ้าไม่สนิทกันจริงไม่ค่อยเล่าเรื่องของตัวเองให้ใครฟัง ค่อนข้างไม่ค่อยไว้ใจใครง่าย ๆ มีความระแวดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา เป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่ง เก็บความลับเก่ง ชอบทำตัวลึกลับ มีความในใจซ่อนเร้น มีความสงสัยอยู่ตลอดเวลา มีความทิฐิมานะ วางท่า ไว้ตัว ทำตัวเหมือนหยิ่ง อดทน อดกลั้น แต่ถ้ามีอารมณ์โกรธฉุนเฉียวขึ้นมาล่ะก็ กล้าเผชิญกับทุกสิ่ง จะหนาไหนหรือใหญ่แค่ไหนก็ไม่ค่อยกลัว

ช่างประชดประชัน เหน็บแนมเก่งมาก คำพูดคำจาบางทีชอบพูดแรง ๆ ตรงเกินกว่าที่ ?? นรอบข้างจะรับได้ แต่ก็พูดออกมาจากใจจริงของตัวเองนะ เป็นคนขี้งอนใจน้อย อารมณ์แปรปรวน เอาแต่ใจเจ้าอารมณ์ ไม่ค่อยสนใจใส่ใจใคร ดูเหมือนดุร้าย ไม่น่าเข้าใกล้ จนบางครั้งคนรอบข้างจะคิดว่าเป็นบ้า แต่แท้ที่จริงแล้ว ทำไปเพื่อจะป้องกันหรือปิดบังอะไรบางอย่าง ที่เป็นปมด้อยในตัวเองที่ไม่อยากให้ใครรู้ เป็นคนฉลาดเจ้าความคิดจะตายไป ชอบพลิกแพลงเอาชนะด้วยมันสมอง ไม่ค่อยช อบใช้กำลังสักเท่าไร มักมีเล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงในการทำธุรกิจ

ด้านความรักก็มักแต่งงานช้า หรือหาคนถูกใจยากสักหน่อย เพราะมัวแต่ขี้ระแวงอยู่นั่นแหล่ะ และไม่ค่อยชอบให้ใครมาจู้จี้มากนัก มีโลกส่วนตัวสูง แต่ก็เข้าได้กับทุกคนนะ เพียงแต่คนอื่นอ่านไม่ค่อยออก ก็เท่านั้นเอง