ชุมทางทุ่งสง

ทำไมไม่ไปรถยนต์?
ทำไมไม่ไปรถนอน?
ชีวิตคือการเดินทาง
ในมุมมองผมเห็นว่าการเดินทางด้วยรถไฟได้อะไรๆหลายๆอย่าง แม้ว่าการเดินทางจะถึงจุดหมายปลายทางที่ช้าาาาาาามากกกกกกกก็ตาม


การเดินทางครั้งนี้การรถไฟมีการเปลี่ยนแปลงดีขึ้นหลายอย่าง ครับ
เมื่อก่อนที่หัวลำโพงห้องน้ำสกปรกมาก ทั้งๆที่มีคนดูแลและเก็บค่าบริการที่ละ 3-5บาท
แต่ตอนนี้ห้องน้ำสะอาดมาก ค่าบริการก็ไม่ต้องเสีย เข้าฟรี

บนรถไฟก็ดีขึ้น ไม่มีการขายเหล้า ไม่มีคนมานั่งดื่มเหล้าส่งเสียงดังให้รำคาญใจ
แต่ก็ยังมีอย่างหนึ่งที่ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง และก็คงจะเปลี่ยนไม่ได้ สิ่งนั้นก็คือ..
" การสูบบุหรีบนรถไฟ "
ยังมีการนั่งสูบบุหรี่ที่ประตูหรือที่บันไดทางขึ้นสร้างความรำคาญให้ผู้โดยสารคนอื่นๆเหมือนเดิม
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สูบในห้องผู้โดยสาร แต่กลิ่นและควันบุหรี่มันก็ลอยเข้ามาเต็มๆ
ไม่ได้สูบบุหรี่แค่ครั้งสองครั้งแต่มีการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปนั่งสูบยืนสูบตลอดเวลาของการเดินทาง

ล่องใต้

อีกไม่กี่วันก็จะได้เวลาเดินทางล่องใต้อีกครั้ง
ไม่ค่อยอยากไปแต่ต้องไป
ก็เลยนั่งปรับความคิดตัวเองเสียใหม่ว่า...
" จะไม่ใส่ใจเรื่องอื่นที่มาทำร้ายจิตใจ คิดเสียใหม่ว่าเราจะไปเที่ยว เก็บข้อมูลการเดินทาง เก็บภาพชีวิตผู้คน และประเพณีต่างๆช่วงสงกรานต์ "

เมื่อปรับความคิดตัวเองได้แล้วก็ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้น
ที่นี่ก็เตรียมความพร้อมอุปกรณ์เก็บภาพ เก็บข้อมูล เช่นเพิ่มความจุข้อมูลให้มือถือ เตรียมแบตสำรอง และโน๊ดบุ๊ค

จะแวะไปหาญาติและเพื่อนที่ทุ่งสง
ชอบที่นี่อากาศเย็นสบายดี บ้านริมเขา
เช้าๆจะมีเมฆปกคลุมที่ยอดเขา ชอบอ่ะ
แต่ที่กังวลก็คือโรคประจำตัวที่แพ้อากาศง่าย

จะไปตามหาเพื่อนที่ปากพนัง
ได้ข่าวว่าไปเปิดร้านขายข้าวที่นั่น
ตามหาเพื่อนเก่าเอามาเป็นเศรษฐี
555....

ก่อนกลับกรุงเทพ จะไปเยี่ยมยายที่ จ.ตรัง
ได้ข่าวว่าตอนนี้เดินไม่ค่อยสะดวก ปวดเข่า ปวดขา
ก้อตามประสาผู้สูงอายุ ครับ