เมื่อต้นเดือน กรกฏาคม นี้
ผมได้เดินทางไปภาคใต้โดยทางรถไฟ
จากสถานีรถไฟหัวลำโพง(กรุงเทพฯ)-นครศรีธรรมราช
เป็นขบวนรถด่วนที่ 85 ออกเดินทางวันที่ 1 ก.ค 53 เวลา 19.30 น.
ผมนั่งอยู่คันที่ 5
ก่อนได้เวลารถออกประมาณ 15นาที คันที่ผมนั่งไฟดับ
จนกระทั่งรถวิ่งออกจากสถานีรถไฟหัวลำโพง ก็ยังไม่มีเจ้าหน้าที่มาแก้ไข
ความมืดก็เริ่มมากขึ้นเมื่อรถวิ่งห่างสถานี เพราะไม่มีแสงไฟส่องจากภายนอก
เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วได้ใช้ไฟฉายตรวจตั๋วผู้โดยสาร และพูดสนุกๆว่า....
"ไฟคงอีกไม่นานคงจะติด หรื่ออาจจะไม่ติดเลยก็ได้"
และเวลาที่เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเดินผ่านมาก็จะพูดทำนองสนุกสนานขบขัน
เหมือนกับว่าเห็นความมืดความลำบากของผู้โดยสารเป็นเรื่องสนุก
หลังจากที่รถวิ่งผ่านเลยสถานีรถไฟนครปฐม ไฟคันที่ 4 ก็เริ่มดับ
ยิ่งดึกยิ่งมืด....ยิ่งเวลาที่รถวิ่งผ่านในเขตป่าเขาแล้วยิ่งมืดสนิท
ผู้โดยสารที่เป็นผู้หญิงไม่มีโครกล้าเข้าห้องน้ำเลย
ห้องน้ำเหม็นมากๆๆๆ
ผมนั่งอยู่ที่นั่งเลขที่ 44 ก็ประมาณกลางๆตู้(คัน)ยังได้กลิ่นเหม็น........
ผมจำได้ว่าสมัยที่ผมเด็กๆเมื่อประมาณ30ปี การบริการของรถไฟก็เป็นแบบนี้
ห้องน้ำเหม็นแบบนี้.....
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือพัฒนาขึ้นเลย
ยังเหมือนเดิม...บรรยากาศแบบเดิมๆๆๆ
หรือว่า...นี่คือรถไฟชั้น 3
รูปภาพจาก..www.railway.co.th
